Coraz większą popularnością cieszą się drewniane pokrycia tarasów i balkonów. Jeśli dostosujesz się do kilku podstawowych zasad budowy i konserwacji, będzie twój taras trwały i żywotny.
Drewno jest ciepłe i przyjemne w dotyku. Jest higieniczne, o niskiej zawartości zanieczyszczeń i neutralne pod względem CO2. Jako produkt naturalny, bezproblemowo wpasowuje się w otoczenie ogrodu i otwiera szeroką gamę możliwości projektowych. Tarasy drewniane są jednak w znaczącym stopniu narażone na oddziaływanie warunków atmosferycznych. Aby słońce, deszcz, wiatr i wahania temperatury nie uszkodziły drewnianej podłogi balkonu lub tarasu, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad.
Wybór rodzaju drewna
Przy wyborze materiału nie należy przeceniać koloru danego gatunku drewna. Każde surowe drewno, narażone na warunki atmosferyczne, z biegiem czasu nabiera podobnego szarego odcienia. Taki wpływ klimatu jest naturalną zmianą i nie stanowi wady produktu. Jedynym sposobem zapobiegania szarzeniu jest stosowanie olejów lub glazur. Natomiast raz malowanie to zawsze malowanie – każdy, kto zdecyduje się na malowanie, musi je powtarzać w stosunkowo krótkich odstępach czasu (przynajmniej raz w roku).
Jedną z najważniejszych właściwości przy zastosowaniu drewna na zewnątrz jest jego naturalna trwałość. Wśród lokalnych lasów jest ona szczególnie wysoka dęba i robinii (grochodrzew). Także modrzew wykazuje dobre parametry pod warunkiem, że nie ma styczności z gruntem. Gatunki drewna tropikalnego charakteryzują się wyjątkowo wysoką naturalną trwałością. Jeśli są one stosowane, szczególną uwagę należy zwrócić na certyfikowane drewno pochodzące ze zrównoważonej gospodarki leśnej (np. certyfikat PEFC lub FSC). Drewno modyfikowane termicznie jest również niezwykle trwałe.
Konstrukcyjne zabezpieczenie przed wilgocią
Najwyższym priorytetem jest zapobieganie długotrwałemu zawilgoceniu elementów drewnianych oraz zapewnienie szybkiego wysychania. W wilgotnym drewnie powstają szkodliwe grzyby, powodując uszkodzenia i zniszczenie konstrukcji. Ochronę przed wilgocią zapewnia dobrze wentylowana konstrukcja. Powierzchnie styczności elementów powinny być jak najmniejsze, a kontakt z gruntem powinien być zminimalizowany lub całkiem wykluczony. Plastikowe podkładki mogą chronić poziomy ruszt drewniany przed bezpośrednim kontaktem z podłożem. W celu odprowadzenia wody podłoże powinno zostać wykonane w co najmniej 2 procentowym nachyleniu.
Odpowiednia deska prawidłowo ułożona
Aby zapobiec wypaczeniu, pęknięciom i zagnieżdżeniu się szkodników, wilgotność stosowanego drewna powinna wynosić od 12 do 18 %. Deski tarasowe powinny mieć maksymalną szerokość 120 mm, najlepiej od 80 do 100 mm. Grubość należy dobrać do rozstawu legarów, ale powinna wynosić co najmniej 24 mm. Aby spoiny pomimo pęcznienia przy zawilgoceniu pozostały otwarte, a zabrudzenia mogły się przedostać, powinno się uwzględnić szczeliny minimum 7 mm. Dotyczy to również fugi z czoła elementu.
Prawa i lewa strona deski
Jako prawą stronę deski określa się stronę dordzeniową. Prawa strona jest mniej podatna na pękanie w warunkach atmosferycznych. Montaż deski prawą stroną do góry eliminuje powstanie „łódki” przy schnięciu drewna. Natomiast prawa strona ma wadę szczególnie w przypadku drewna iglastego w postaci skłonność do łuszczenia się słojów.
Lewa strona deski wysychając staje się wklęsła i w zastosowaniu na zewnątrz powstaje więcej pęknięć skurczowych. W przemysłowej produkcji desek struganych z preferowaną stroną widoczną, np. desek tarasowych, z przyczyn technologicznych nie jest możliwe uwzględnienie lewej i prawej strony surowca. Dlatego też przepisy nie określają sposobu układania deski tarasowej pod względem strony lewej i prawej.
W celu uniknięcia problemów z wypaczeniem i rysami zaleca się stosowanie desek ze słojem pionowym (przekrój promieniowy).
lewą stroną do góry
prawą stroną do góry
przekrój promieniowy
przekrój półpromieniowy
leżące słoje
Jak łączyć
Najlepsze są łączniki wykonane ze stopów nierdzewnych. W ogóle nie należy stosować gwoździ i wkrętów nieocynkowanych, gwoździe ocynkowane tylko do ukrytych mocowań. Jeśli warstwa cynku jest uszkodzona, korozja, a tym samym przebarwienia drewna są prawie nieuniknione. Śruby wkręcone zbyt głęboko na poziomych powierzchniach powodują zalanie wodą. Drewno bogate w garbniki, takie jak dąb czy modrzew, ciemnieją w kontakcie z żelazem.
Unikaj ciągłej wilgoci
Tarasy drewniane powinny być 4-stronnie dobrze wentylowane. Dlatego donice lub stojaki na parasole należy ustawić na dystansie do podłoża, np. umieszczając pod spodem drewniane listwy o grubości co najmniej 2 cm. Zaleca się staranne czyszczenie przynajmniej raz w roku w celu usunięcia brudu lub liści.
Źródło tekstu proHolz Austria, tłumaczenie i redagowanie Abies Polska